امام مهدی در حدیث ثقلین

امام مهدی در حدیث ثقلین

پیشگفتار

اشاره

بسم اللّه الرحمن الرحیموَ قَد ترکتُ الثقلَیْن فیکم الآل و القُرآن فی أَیدیْکم أنبأنی اللَطیف أَن یَتَّفِقا الی وُرود الحَوض لَنْ یَفْتَرقاپس از خود دو چیز نفیس بر جای می‏گذارم: اهل بیتم و قرآن؛ و این هر دو در دستان شماست، خدای لطیف آگاهم ساخت که این دو با همند، و تا ورودتان در حوض هرگز از هم جدا نمی‏شوند. «از قصائد علامه عجیلی، عبقات الانوار، ج ۱، ص ۷۷۱».برای شناخت اسلام و درک اصول و فروع آن دو منبع اصلی و اساسی وجود دارد، نخست کلام خدا قرآن، که قانون اساسی اسلام است. و دیگری سنت و حدیث، که شارح و مفسر و مبین قرآن می‏باشد. این دو منبع اصلی دریافت مبانی اسلام است.قرآن کلام خداست، که به تدریج بر پیامبر توسط فرشته وحی نازل شده است. و در زمان پیامبر و به دستور ایشان توسط چند تن از اصحاب نوشته و جمع آوری شده است، و در آن تحریف و تغییری نیست.حدیث در لغت به معنای ضد قدیم است. و در اصطلاح روایی؛ گفتار، کردار و تقریری است، که از پیامبر رسیده است. به اجماع علما، حدیث اصل دوم از اصول احکام است. فقها در بیان کتاب خدا و در استنباط احکامی که در قرآن درباره آنها آیه‏ای وارد نشده است، به حدیث مراجعه می‏کنند. از این رو حدیث یا مبین قرآن است، و یا مؤکد آنچه در قرآن آمده، و یا احکامی را اثبات می‏کند که قرآن به طور آشکار آن را بیان نکرده است. [ صفحه ۸]  بنابراین، اقوال، افعال و تقریرات پیامبر به صریح قرآن حجت است، و عامل هدایت، رستگاری و نجات. زیرا: «لا یَنْطِق الاّعن وَحْی، و لا یُقِرّ اِلاّ الحَقّ الثابت». پیامبر جز از وحی سخنی نمی‏گوید، و جز چیزهایی را که حق است و آدمی را از گمراهی نجات می‏دهد، تقریر نمی‏کند.